خوشبختی

روی زیادیِ بعضی از مردم را باید چید یا رید در آن؟

پ.ن

ببخشید که در این پُست کلمات زشتی که به کار بردن آن در شان یک خانم محترم نیست، به کار می‌برم.‏ از حضور حضار معذوریم.‏ ولی واقعاً سوال دارم در این خصوص. با یک انسان که فکر می‌کند زمین و زمان سوارخ شد و او ناگهان چون بختک افتاد در این عندانی چگونه باید رفتار کرد؟ یا به او فهماند به ولای علی ما همه از همان سوراخ افتادیم و از بدبختی ماست که بختک ما تو بودی برای خوشبختی...‏

پ.ن2

عجیب که با این همه خزعبل که از من می‌ریزد در این بلاگ، از حوادث خفن زندگی‌ام هیچ نمی‌نویسم، دقیقاً از مسخره‌گی های غیر مهم ام می نویسم، سهل و ممتنع را عشق است و چه‏قدر بد.‏