-مسئله انتخاباتِ آزاد نیست. مسئله خودِ انتخابات است.
وقتی در مملکتی آراء دو جبهه‌ی مخالف به هم آن‌قدر نزدیک باشد، آن‌وقت انتظار برای اعلام نتایج برای مثلاً به ثمر رساندن دموکراسی احمقانه نیست؟ چند روز انتظار برای اعلان جواب نهایی انتخابات مصر انتظار لحظه‌ی انفجار یک بمب بود. بمبی که چوبِ دو سر طلا بود. بمبی که هر کاری‌اش هم می‌کردی، میترکید. ولی چرا راهِ سومی اختیار یا اختراع نشد؟
برگذاری انتخاباتی به این نحو و با این سیستم بعد از انقلاب و تحولات در جامعه‌‌ی هیجان‌زده‌ی امروز مصر، تبعات دارد. انتخاباتی که یک سال پس برگذاری‌اش همه از رای خود پشیمان شوند چه فایده دارد؟ چه چاره‌ای دارد بعد؟؟ که آن دولت به طور مشروع و قانونی دست کم 4 ، 8 یا 32 سال خود را تحمیل کند؟ طبعاً ول کن هم نشود؟ این انتخابات جز حماقت چه نام دارد؟
-هر چند که آرا تا این حد برابر بودند اما اخوان مسلمین و طرفدارانشان در اقلیت محض بودند و هستند. چطور شد ورق برگشت؟ مردم مصر کوتاهی کردند. چون به هر حال طرفداران اخوان مسلمین انسان‌های مذهبی‌ای هستند که شرکت در انتخابات را یک وظیفه‌ی دینی می‌دانند. پس قطعاً با درصد بالایی شرکت می‌کنند. آن وقت شرکت صد در صد اقلیت، به اکثریتِ جامعه غالب می‌شود. به همین سادگی و به همین خوشمزه‌گی، مصر رفت که فنا شود.
-جایی یک بیلبوردی دیدم، تصویر یک دشت سر سبز بود. که توی‌اش جمعیت زیادی تنگِ هم گوشه‌ی سمت راست ایستاده بودند و سمت چپ پوشش گیاهی انبوهی. وسط آدم‌ها یک عددِ متغییری مدارم تغییر می‌کرد. کم و زیاد می‌شد و آمارِ جهانی جمعیت آدم‌ها و درختانِ زمین را ثانیه به ثانیه گزارش می‌کرد. زل زدن به یک عدد ده رقمی گیج کننده بود اما بالاخره کمی که نگاه می‌کردی متوجه می‌شدی جمعیت بشر این عدد ده رقمی با چه سرعتی زیاد می‌شود و درختان با چه سرعتی کم و یا اگر زیاد می‌شدند با چه سرعتِ کمی.
کاش بعد از هر انتخاباتی یک چنین بیلبورد هوشمندی بگذارند وسط میدان شهر و هر کس یک کد داشته باشد و برود دکمه‌ای فشار دهد و رای خود را کسر کند یا اصلاً تغییر دهد. درسته عزیزِ رفته سفر برنمی‌گردد اما این عدد اگر بود چه خوب بود.
- فیلم‌های سینمایی دهه‌های 30 - 40 مصر رسماً تقلید کورکورانه‌ای داشت از سینمای متجدد هولیوود. حالا اگر خوب بود اگر بد بود تمرین تجدد بود! تلاشِ یک شاگردِ خنگ اصلاً! اما حالا فیلمی که بر ما رفت بعد از انقلاب، فیلم زندگیِ سال‌های پیش‌روی مصر است.
-کی فکر می‌کرد دوباره جان بگیرد؟ گفت این جان نیست، تکان‌های قبل از مرگ است. زندگی ما را تکان داد. سال‌ها تاوان می‌دهیم. مصر و دنیا هم می‌دهند.
-کی فکر می‌کرد دوباره جان بگیرد؟ گفت این جان نیست، تکان‌های قبل از مرگ است. زندگی ما را تکان داد. سال‌ها تاوان می‌دهیم. مصر و دنیا هم می‌دهند.
